लाज

• कर्ण विरह

अनुहारको भित्ताभरि
रेखा कोरिएर आउँछ लाज
र कस्सैलाई सुइँको नदिई
सुइत्त भाग्छ।

च्याप्प समाउँछ यसले एकैक्षण
आँखाका दुईटै मुटुलाई।

आदम र हव्वाले बगैँचाको फल खाएकै क्षणदेखि
यसले आफूलाई चिनाएको हो।

आचार्य भरतमुनिको रससूत्रको कापमा
व्यभिचारी भाव बनेर फुलेको छ यो एउटा सुनाखरी।

सुन्दरी ठिटीहरूका गालाको पाखाभरि
सौन्दर्यको रगत बनेर फुलेको छ यो एउटा गुराँस।

सभ्यताको मोटो जीउमा
यसैले भरेका मासुहरू छन् ताजा।

वास्तवमा
यसले देखाउनै खोजेको चाहिँ
शिष्टाचारको विज्ञापन मात्र हो।

यो लाज,
लाग्नु पनि खराब
नलाग्नु झन खराब।
•
बिजनबारी, दार्जीलिङ